حضور همزمان زنان و مردان برای پایان تبعیض، آلترناتیوی در مقابل پیشنهاد عدم حضور در ورزشگاهها خواهد بود.
به گزارش استقلال نیوز، باز هم رویدادهای مشهد نشان داد که افراد صاحب قدرت و نفوذ بالا تا آخرین لحظه در حال مقاومت هستند تا بر سر راه حق طبیعی زنان برای ورود به ورزشگاهها مانند موضوعات انسانی دیگر جامعه مانع تراشی کنند.
اما چه باید کرد؟ قطعا سازمانهای بینالمللی ورزشی باید به دلیل وجود سالها تبعیض جنسیتی برای ورود زنان به ورزشگاهها پاسخگو باشند و پایان این تبعیض را برای همیشه رسمی کنند.
فراموش نکنیم در اوج فشارهایی که بر اثر هزینههای مالی و جانی(درگذشت سوزناک دختر آبی) توسط نهادهای ورزشی بینالملل ایجاد شد، ترفند ورود گزینشی زنان را پیاده سازی کردند و باید با تمامی این ترفندها نیز به شکل قاطع مقابله کرد و خواستار رفع تبعیض کامل در این زمینه شد.
راه حل قدیمی که سالها از آن صحبت میشده، تحریم مردمی حضور در کلیه مسابقات ورزشی است.
در حقیقت اگر این تحریمها سراسری و یکپارچه باشد قطعا حداقل در کوتاه مدت تاثیر رسانهای خود را خواهد گذاشت اما خصوصا در دوران کرونا نشان داده شد برخلاف مراسمهای مذهبی، حاکمیتی و... تمایلی آنچنانی برای بازگشایی استادیومهای ورزشی وجود ندارد و تجربه تحریم ها نیز در مسائل دیگر نشان از این داده که حداقل در رفتار تصمیمگیران اصلی کشوری آنچنان مطابق انتظار موثر واقع نمیشود.در این مورد هم همیشه مردانی به هر نیتی حضور دارند که با آمدن به ورزشگاه، هر چند تعداد زیادی نباشند ولی همین سهمیههای اندک دوران کرونایی را برای حضور در ورزشگاه پر میکنند.
اما حضور منسجم و یکپارچه خانوادهها و مردم، از همه اقشار، زن و مرد در کنار هم، برای حضور مقابل ورزشگاهها و تهیه بلیت غیر جنسیتی می تواند راهکاری باشد که مقامات ورزشی را در عصر ارتباطات، ناتوان در لابی کردن یا فریب دادن مقامات بین المللی میسازد و از طرفی تکرار حوادث مشهد را بسیار پرهزینه می سازد.
فراموش نکنیم فوتبال صنعت پولسازی است که در زمان تحریمهای بین المللی هم برای صاحبان قدرت بیشتر مورد توجه قرار گرفته و قطعا ارادهها تمایلی به تحریم بینالمللی آن را ندارد کما اینکه واکنشهای این چند روز پس از حوادث مشهد، نگرانیهای جدی بابت تعلیق فوتبال ایران را حداقل در بخشی از حاکمیت نشان میدهد.
بنابراین زن و مرد درکنار همدیگر، از جمع دوستان گرفته تا جمع خانواده، با هم در مقابل ورزشگاهها مانند پارک، سینما و هر مکان عمومی دیگری، خواستار ورود به ورزشگاهها شده و بلیت غیر جنسیتی و غیر سهمیهبندی مطالبه کرده و از ورزش در کنار هم لذت ببریم که شایسته هر انسان و شهروند فهمیمی است.
این بار مردان به تنهایی به ورزشگاهها نروند و پشتیبان و همراه عملی زنان باشند.
بدیهی است که ماموران تامین نظم و امنیت هم بایستی برای رفاه هر زن و مرد ایرانی به وظیفه خود عمل کنند و تصمیم گیران نیز سالها برای بستر سازی این روند زمان داشته و بهانه بیشتری ندارند.
مطالب مرتبط: