به گزارش مشرق، بر اساس آمار و ارقام فصل قبل، شجاع خلیل‌زاده مجموعاً ۱۲۱ نبرد هوایی موفق ثبت کرده بود که در این فاکتور هیچ دفاعی بالاتر از او قرار نداشت. اتفاقاً در لیگ هجدهم نیز تنها شکست پرسپولیس در مسابقه‌ای رقم خورد که شجاع در آن حضور نداشت. فولاد خوزستان موفق شده بود در غیبت شجاع، به پرسپولیس ۲ گل بزند و تنها باخت فصل قبل این تیم را رقم بزند.

خلیل‌زاده که تأثیر حضورش در ترکیب پرسپولیس را خوب درک کرده بود، در فصل جاری نسبتاً آرام‌تر به سمت داور‌ها و بازیکنان حریف می‌رفت و در درگیری‌های کمتری شرکت می‌کرد، اما جو دربی رفت او را یک لحظه غافل کرد و حکم کمیته انضباطی رأی به محرومیت شجاع داد.

این بار، اما محرومیت مدافع شماره ۳ پرسپولیس در بازی با صنعت نفت آبادان و پیش از دربی رقم خورد؛ جایی که خطایی روی مهاجم تیم آبادانی انجام داد و وحید کاظمی داور دیدار پرسپولیس و صنعت نفت هم بلافاصله کارت زرد را به شجاع خلیل زاده نشان داد. امروز فرصتی دست داد تا در خصوص حواشی پیرامون دربی با شجاع همکلام شویم که در ادامه می خوانید.

برای تماشای دربی به استادیوم آزادی نرفتی؛ چرا؟
راستش را بخواهی برایم خیلی سخت است که دربی را در استادیوم تماشا کنم. احساس کردم اگر پای تلویزیون بنشینم راحت‌تر هستم.

باز هم متوجه نشدم! سخت است، چون خودت در زمین نیستی یا اینکه از دیدن بازی بقیه حرص می‌خوری؟
هر دو تا یا اینکه بهتر است بگویم در استادیوم خیلی هیجان‌زده می‌شوم و به همین خاطر به ورزشگاه آزادی نرفتم.

وقتی بشار رسن گل دوم پرسپولیس و تساوی را به استقلال زد چه حسی داشتی؟ در منزل و جلوی تلویزیون بالا و پایین پریدی؟
نه! اتفاقاً خیلی عادی صحنه آهسته گل را تماشا کردم، چون حق ما مساوی هم نبود و باید می‌بردیم. بیشتر به خاطر ضربه ایستگاهی استوکس که با فاصله ناچیزی از روی دروازه استقلال رد شد و تبدیل به گل نشد افسوس خوردم.

شاید این حرف را به خاطر مصاحبه محمد دانشگر می‌زنی که پس از دربی گفت «بروید ببینید چه کسانی بعد از پایان بازی پرسپولیس و استقلال سجده شکر به جا آوردند؟!»
این حرف‌ها و صحبت‌ها وجود دارد، اما من به عنوان کسی حرف می‌زنم که بازی را از تلویزیون تماشا کرده است. همه دیدند پرسپولیس به ویژه در نیمه دوم نترس و با تمام وجود حمله کرد و مستحق برد بود.

دو تا گل خوردید در حالی که قبل از این دربی فقط ۷ گل خورده بودید و بهترین خط دفاعی لیگ نوزدهم محسوب می‌شدید؟
اتفاقاً درست از همان جایی دو گل خوردیم که آقایحیی در جلسات فنی و تمرینات قبل از بازی گفته بود. دقیقاً از همان نقاط ضربه خوردیم که این بیشتر باعث ناراحتی و افسوس بچه‌ها شد.

ارسلان مطهری هم اولین دربی تهران خود را حیرت‌انگیز به پایان رساند. فکرش را می‌کردی در غیاب شیخ دیاباته ارسلان مطهری اینقدر خوب و مؤثر بازی کند؟
ارسلان مهاجم زهرداری است که کمتر از دیاباته نیست. همه ما این موضوع را می‌دانستیم و به شخصه به خاطر غیرت و دوندگی که در طول مسابقات دارد واقعاً فوتبالش را دوست دارم. برای ارسلان در ادامه فوتبال و بازی‌هایش آرزوی موفقیت می‌کنم غیر از بازی با پرسپولیس!

مهدی قائدی را چطور دیدی؟
هر کسی که فوتبال را دوست داشته باشد نمی‌تواند از دیدن بازی مهدی قائدی لذت نبرد.

خودت چطور؟
من هم همین‌طور! از دیدن بازی مهدی قائدی لذت می‌برم، اما نه جلوی پرسپولیس!

اگر در دربی حضور داشتی می‌توانستی جلوی دریبل و نفوذ‌های شماره ۱۰ استقلال را بگیری؟
حالا که نبودم!

به فرض اگر بودی؟
من می‌گویم همه بچه‌ها و بازیکنان خط دفاعی ما تلاش خود را انجام داده و سعی کردند بهترین نمایش را ارائه دهند. الان دیگر درست نیست که من یا حتی خودت بنشینیم و بگوییم اگر شجاع خلیل زاده بود چه اتفاقی می‌افتاد؟!

حیف نشد که به خاطر یک بی‌احتیاطی در بازی با صنعت نفت آبادان کارت زرد گرفتی و دربی حساس پایتخت را از دست دادی؟
من یک سؤال از خودت دارم!

راحت باش! بپرس.
بازی ما با صنعت نفت آبادان چند امتیاز داشت؟

سه امتیاز! می‌خواهی بگویی دربی هم مثل دیدار صنعت نفت آبادان فقط ۳ امتیاز دارد در حالی که خودت هم می‌دانی بازی جلوی استقلال برای خود بازیکن و هواداران خیلی ارزشمندتر است.
نه، بحث من توی همین مایه‌ها، اما شکل دیگری است. شما ببینید اگر من جلوی مهاجم صنعت نفت آبادان را نمی‌گرفتم شاید به تیم ما گل می‌زد. یا اینکه مثلاً من احتیاط می‌کردم و با همه وجود بازی نمی‌کردم، چه اتفاقی می‌افتاد؟ برای من همه بازی‌ها دربی است و این را در حرف نمی‌گویم.

قبول کن دربی و بازی با استقلال چیز دیگری است؟
منکر نمی‌شوم، اما شما دیدید آقایحیی سرمربی ما هم ۳ امتیاز بازی با صنعت نفت آبادان را فدای دربی نکرد. برای تیمی که می‌خواهد قهرمان شود حداکثر امتیازات همه بازی‌ها اهمیت دارد البته قبول هم دارم دربی یک بازی خاص است و برای همه فرق می‌کند.

نمی‌خواهم کلیشه‌ای حرف بزنم یا سؤالی کنم ولی در این چند روز خودت چند بار از این و آن و زبان کارشناسان فوتبال شنیدی که «شجاع خلیل زاده باید اخلاق و رفتارش را در زمین عوض کند؟!»
بیش از ۱۰۰ بار در همین چند روز! من احترام خاصی برای همه منتقدان و کارشناسان قائلم. می‌دانم این حرف‌ها از سر دلسوزی و محبت است، اما باور کنید فوتبال من همین است. الان به تو می‌گویم الگوی من سرخیو راموس اسپانیایی است.

(حرفش را قطع می‌کنیم) پس رئالی هستی؟
(می‌خندد) بله! شما دیدید سرخیو راموس چه بازیکن متعصبی داخل زمین است. فوتبال را محکم و شاید به نظر بعضی کمی خشن بازی می‌کند. سال‌هاست با همین سبک بازی می‌کند و فیکس تیم ملی اسپانیا و کاپیتان رئال‌مادرید است. آیا سبک فوتبالش را عوض کرده است؟ من هم شجاع خلیل زاده هستم با همین سبک و سیاق! فوتبالم محکم است. آدم بی‌ادبی نیستم و همه کسانی که مرا می‌شناسند می‌دانند به شدت هم خوش‌اخلاق و اهل بگو و بخند هستم، اما در زمین مسابقه با کسی شوخی و تعارف ندارم. محکم فوتبال بازی می‌کنم و نسبت به پیراهنی که می‌پوشم تعصب دارم. نمی‌توانم بازیکن بی‌تفاوتی باشم. برای همه هم احترام قائلم اما...

اما چی؟
همان‌طور که گفتم سبک فوتبال من همین است. دوستش دارم و عوضش هم نمی‌کنم! اگر قرار باشد سبک فوتبالم را عوض کنم از فوتبال خداحافظی می‌کنم.

به نظر من حرف حساب، جواب ندارد. خودم هم به عنوان یک خبرنگار، فوتبال مدافعانی مثل مجتبی محرمی، مهدی هاشمی‌نسب، سهراب بختیاری‌زاده، مهدی پاشازاده، بهروز رهبری‌فرد، علی انصاریان و... را بیشتر می‌پسندیدم. من مشکلی با فوتبال تو ندارم ولی خیلی‌ها معتقدند اگر کمتر خشونت به خرج بدهی و در طول مسابقات به بازیکن حریف و داور اعتراض نکنی موفق‌تر خواهی بود.
گفتم که برای همه این کارشناسان و پیشکسوتان احترام قائل هستم، اما فوتبال شجاع خلیل زاده همین است. اگر قرار باشد روزی این مدل بازی را کنار بگذارم برای همیشه از فوتبال خداحافظی خواهم کرد.

روز سه‌شنبه در قطر باید به مصاف الدحیل در قطر بروید. درباره این مسابقه نظری نداری؟
تیم الدحیل در حال حاضر صدرنشین لیگ ستارگان قطر است و یکی از قدرتمندترین تیم‌های آسیا به شمار می‌رود. آن‌ها هم مثل ما فصل گذشته قهرمان لیگ کشور خود شده‌اند. با این وجود ما برای برد به قطر می‌رویم و ان‌شا‌الله با دست پر به ایران برمی‌گردیم.

ماریو مانژوکیچ هم با تو دیگر؟!
نه! من این شکل کری خواندن را دوست ندارم. ماریو مانژوکیچ مهاجم تیم ملی کرواسی یک بازیکن قلدر و جنگنده است که نقش زیادی هم در به فینال رسیدن تیم ملی کشورش در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه داشت. مانژوکیچ بازیکنی بزرگ و یک ستاره است که به شخصه احترام زیادی برای او قائل هستم.

و شاید خطرناک‌ترین بازیکن الدحیل قطر؟
بله، البته الدحیل قطر بازیکنان خطرناک دیگری هم دارد. این تیم پولدار است و توانسته مهره‌های خارجی و داخلی خوبی جذب کند. امیدوارم بتوانیم از این میدان سخت دست پر برگردیم.

البته این تیم مصدومان زیادی هم دارد، از ادمیلسون بگیرید تا یوسف المساکنی تونسی که به نظر می‌رسد به این بازی نرسند؟
ولی باز هم مهدی بن عطیه، ادمیلسون برزیلی و کریم بوضیاف و... را دارد. اصلاً نمی‌توان این تیم را دست‌کم گرفت. الدحیل در فصول گذشته هم مسابقات سخت و نفسگیری با پرسپولیس داشت.

یکی از زیباترین گل‌های لیگ قهرمانان فصل گذشته را زدی و حالا می‌توانی در قطر هم گلزنی کنی؟
وظیفه اصلی هر مدافعی دفاع کردن است. من باید در درجه اول به فکر حفظ دروازه تیم خودم باشم و بعد اگر فرصتی به وجود آمد و کادر فنی اجازه نفوذ داد هنگام ضربات کرنر و ایستگاهی جلو بکشم.

راستی دراگان اسکوچیچ سرمربی تیم ملی شد، نظری نداری؟
امیدوارم موفق باشد.

همین؟
برای تیم ملی کشورم در هر شرایطی آرزوی موفقیت کرده و می‌کنم. همین که تیم ملی کشورمان از بلاتکلیفی خارج شده باید خوشحال بود.

Let's block ads! (Why?)