به گزارش مشرق، وینفرد شفر سوژه اصلی این روزهاست. مربی آلمانی که بعد از دو فصل پر فراز و نشیب با استقلال به کرانه موفقیت نرسید و مسیرش در نهایت به هیچستان ناکامی ختم شد تا پایان همکاری، فرجام نافرجام او و استقلال باشد. تحلیل آنچه شفر با استقلال انجام داد و چرایی آنچه سبب شد تا به این نقطه برسد و زودتر از موعد مجبور به ترک استقلال شود، بحثی مطول است اما آنچه سبب شده تا این مرد آلمانی با تمامی هیاهوهایش بدل به ترند شود و نامش همچون توفان تمامی شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های خارجی را درنوردد، رفتاری است که به هنگام جدایی و فصل با سرمربی آلمانی شده. یک بی‌احترامی محض که دست کمی از رسوایی در اخلاق حرفهای ندارد. جایی که باشگاه استقلال در نهایت بی‌تدبیری و بی‌ملاحظگی که از باشگاهی به این بزرگی و قدمت بعید است، سرمربی سابق استقلال را در فردای تعلیق و به عبارت بهتر اخراج، به تمرین راه نداد و با بی‌احترامی تمام از حضور شفر در تمرین جلوگیری کرد. آنچه ملغمه‌ای از توهین و وقاحت بود که سبب شد تا ناگهان اتمسفر به سود مربی ناکام استقلال برگردد و همه درباره این رفتار علیه مدیران استقلال گارد بگیرند.
در این زشتی عریان اگرچه زیرکی آمیخته به اندکی شیادی از سوی شفر و فرزندش نیز ملموس بود اما این بهانه هم هرگز توجیه مناسبی برای آن رفتار خصمانه و بی‌ترمز به شمار نمی‌رفت. یک قطع همکاری شنیع که با هیچ متر و معیاری پذیرفتنی نیست. حمله گسترده به مدیران استقلال در نقد این رفتار نتیجه این عملکرد است؛ آنچه حالا استقلال را از قامت طلبکار و مدعی در صندلی متهم نشانده که به گوشه رینگ افتاده و بی محابا از سوی منتقدان و حتی هوادارانش سیلی می‌خورد. در کشاکش تازیانه وحشتناک انتقادات اما بهتر است به اندازه یک نفس گرفتن به تاریخ مراجعه کنیم تا متقاعد شویم حداقل در این معرکه، ضربات شلاق را آهسته‌تر حواله متهم آبی رنگ کنیم.
بیشتر بخوانید:
وریا غفوری: برخوردی که با شفر شد، درست نبود!
کافی است به چند سال قبل بازگردیم و رفتار پرسپولیس را در هنگام اخراج مربی پرتغالی به یاد بیاوریم؛ در دوگانه رویانیان - ژوزه که بدل به یکی از پرهزینه ترین پرونده‌های تاریخ فوتبال ایران شد و باشگاه پرسپولیس به واسطه اهمال، بی‌تدبیری و البته بی‌اخلاقی مدیرانش یکی از سنگین‌ترین غرامت‌های تاریخ را پرداخت کرد. پرونده‌ای که یکی از عوامل اصلی آن نوع اخراج و قطع همکاری پرسپولیس با ژوزه بود که با سناریویی مضحک اجرا شد. آنجا که مدیر وقت پرسپولیس به سبک خودش یکی از لیدرهای مواجب بگیر را اجیر کرد تا با ریزه‌خوارانش با اسلحه سرد به هتل محل اقامت ژوزه حمله کرده و او را بترسانند تا پیرمرد خودش فرار را بر قرار ترجیح بدهد. رفتاری به شدت فجیع که یک رسوایی بزرگ و وحشتناک بود.
رویانیان چنین کرد تا ژوزه با بدترین شکل ممکن پرسپولیس و ایران را ترک کند و همین یکی از عوامل اصلی در پافشاری او برای دریافت غرامت سنگین از پرسپولیس محسوب می‌شود. تا آنجا که هرگز حاضر نشد با مدیران این باشگاه مذاکره کرده و تخفیف بدهد و حتی حاضر به تقسیط غرامت نشد.
بازخوانی این خاطره تلخ ثابت می‌کند که بی‌احترامی در وقت خداحافظی مختص استقلال و شفر نیست و ریشه تاریخی در فوتبال و ورزش ایران دارد. آنجا که ثابت می‌کنیم همان اندازه که در آداب قرارداد و همکاری با مستشاران خارجی و حتی داخلی مبتدی و آماتور هستیم و اصول اولیه را نمی‌دانیم، در وقت پایان همکاری نیز بی پرنسیب و بدون اصول عمل می‌کنیم و حتی اخلاق حرفهای را نیز ذبح می‌کنیم و تاوان این بی‌اخلاقی و بی‌احترامی را همه جوره می‌پردازیم؛ از سوی رسانه‌ها و مردم گرفته تا قانون.
