به گزارش مشرق، «چیزی که من به آن بیشتر توجه دارم این است که تیم ما پیشرفت کرده و با سیستم دشواری بازی می‌کنیم که نیاز به زمان دارد تا جا بیفتد». قسمت دوم حرف‌های استراماچونی که درست است؛ اما گزاره اول صحبت‌های او محل بحث است. آیا استقلال رو به پیشرفت است؟ برای بررسی این ادعا به آمار متریکا مراجعه می‌کنیم.
بیشتر بخوانید:
زرینچه: تساوی با ذوب‌آهن به‌خاطر بدشانسی بود
استقلال در بازی مقابل ذوب‌آهن با اینکه مهمان بود، اما مالکیت توپ بیشتری داشت. هر چند که در ثبت مالکیت 55 درصدی استقلال نباید نقش منصوریان هم نادیده گرفته شود و سرمربی ذوب‌آهن علاقه دارد در بازی مقابل تیم‌های بزرگ توپ را به حریف بدهد تا با فوتبالی واکنش‌گرایی که در ارائه آن تبحر دارد به حریف ضربه بزند.
در این مسابقه هم تعداد و هم دقت پاس بازیکنان استقلال بهتر از حریف بود. البته شیب فوتبال مالکانه استقلال سر بالاست و آبی‌ها در دربی و مسابقه قبل از آن 46 و 47 درصد مالک توپ بودند؛ اما در این مسابقه 55 درصد از زمان مفید مسابقه توپ را در اختیار داشتند. پاس بازیکنان استقلال هم نسبت به دربی 8درصد دقیق‌تر شده بود.
اما آماری که نشان از پیشرفت استقلال دارد؛ نه مالکیت توپ است و نه دقت و تعداد پاس. این تعداد شوت بازیکنان استقلال است که مشخص می‌کند تیم استراماچونی راحت‌تر از قبل موقعیت خلق می‌کند. تعداد شوت استقلال در دو بازی قبلی‌اش دو رقمی نشده بود، اما در این مسابقه 12 مرتبه با شوت دروازه ذوب‌آهن را تهدید کرد.
تساعد حسابی شوت در چارچوب استقلال هم نشان از حملات درست این تیم دارد. حالا بازیکنان در موقعیتی صاحب توپ می‌شوند که می‌توانند شوت‌شان را به مسیر درستی بزنند. در اولین بازی فصل، استقلال فقط یک شوت در چارچوب زده بود. در هفته‌های دوم و سوم تعداد شوت در چارچوب استقلال عدد 2 بود. در دربی یک شوت در چارچوب به آمار استقلال اضافه شد و شاگردان استراما 3 شوت در چارچوب زده بودند. حالا در بازی مقابل ذوب‌آهن، این عدد به 4 رسید؛ یعنی استقلال در این بازی، خطرناک‌ترین نمایش فصلش را داشت.
اگر نیمه عقب زمین استقلال را هم بررسی کنیم، استراماچونی از پیشرفت این تیم خیلی بی‌راه نگفته است. دفاع استقلال در هفته‌های اول و دوم خیلی آسیب‌پذیر نشان داد و به راحتی موقعیت گل تقدیم حریف می‌کرد. استقلال در دو بازی نخست، 7 شوت به چارچوش زده شد. همچنین در بازی با نفت مسجدسلیمان علاوه بر گلی که خورد، سه مرتبه از حوالی شش قدم دروازه‌اش تهدید شد که حسین حسینی مهار کرد.
در بازی با پرسپولیس اما، اگر اشتباه حسینی و گل به خودی او نبود، شاید تیم استراما هم بازنده دربی لقب نمی‌گرفت. تنها شوت در چارچوب پرسپولیس در آن مسابقه در دقیقه 90 ثبت شد که نشان از بهبود کیفیت دفاعی این تیم دارد. در بازی با ذوب‌آهن هم کیفیت دفاع تیمی استقلال بهتر شد؛ اما همچنان تمرکز پایین و فشار روانی که روی بازیکنان این تیم وجود دارد باعث گل خوردن حسینی می‌شود. استقلال در هر دو گلی که دریافت کرد، 11 بازیکن‌اش در حوالی محوطه جریمه حضور داشتند و تعهد پایین مدافعان، تصمیم بحث‌برانگیز داور و یارگیری اشتباه نقش به سزایی روی گل‌ها داشت. دو شوت در چارچوب دیگر ذوبی‌ها هم موقعیت گل خطرناکی نبود.
استقلال با وجود اینکه همچنان گل می‌خورد و به حریفانش موقعیت می‌دهد، اما حریف را برای خلق موقعیت به دردسر میندازد. اینکه استقلال در یک ساعت اول هیچ مسابقه‌ای گل نخورد و همه گل‌های فصل‌اش را در نیم ساعت پایانی دریافت کرد و همچنین تیمی که فصل گذشته بیشترین کلین‌شیت و کمترین گل‌خورده را در بین همه تیم‌های لیگ داشت، اما در فصل جدید در همه بازی‌ها گل خورد، نشان می‌دهد که آبی‌ها نیاز دارند از علاوه بر فنی، از لحاظ روانی هم پیشرفت کنند. استراماچونی زمانی می‌تواند ادعا کند تیمش پیشرفت کرده که این بار روانی را از روی دوش بازیکنان بردارد تا در نتایج این تیم هم پیشرفتِ فنی قابل لمس باشد.