به گزارش مشرق، آوازه فرسودگی و کمبودهای شدید سخت‌افزاری ورزش ایران به گوش همه رسیده و اوضاع به قدری وخیم است که پای آبروی کشور هم به میان آمده، اما نه وزارت ورزش پاسخی برای انتقادات و ابهامات عموم دارد و نه شرکت تجهیز و توسعه مسئولیت سال‌ها سوءمدیریت و بی‌تفاوتی‌ها نسبت به این مسئله را می‌پذیرد!
تنها در یک روز و در دو رشته، آبرویمان در سطح بین‌الملل رفت! اول در قلعه‌حسن‌خان و در حضور خوسلو و رودریگو مورنو آتش‌سوزی شد و چند نفر سوختند و برق رفت، بعد هم نوبت به زمین تنیس مجموعه انقلاب در خیابان سئول تهران رسید که با اعتراض تنیسورهای خارجی به تاریکی و کمبود نور، فینال فیوچرز لغو شود. البته چند روز قبل هم سالن برگزاری جام باشگاه‌های والیبال آسیا در یزد درست همزمان با برگزاری مراسم افتتاحیه با قطعی برق مواجه شد و خبر آن هم بازتاب بدی در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت.
به همین راحتی طی چند روز و چند ساعت اعتبار ورزش کشور زیر سؤال رفت و هنوز مردم و ورزش‌دوستان نمی‌دانند مسئول این همه سوءمدیریت و بی‌توجهی به حفظ، نگهداری و ساخت سالن و مجموعه‌های ورزشی چه کسی یا کسانی هستند. مثل همیشه مسئولان مختلف آنقدر توپ را در زمین یکدیگر می‌اندازند و با پیش کشیدن مسائل مختلف فرافکنی می‌کنند که عملاً نمی‌دانیم طرف حسابمان کیست و از چه کسی باید جواب بخواهیم. بحث بازسازی ورزشگاه آزادی را حتی خواجه حافظ شیرازی هم شنیده و آن مرحوم هم می‌داند سرخابی‌ها و تیم‌ملی روزگار سختی را در ورزشگاه شهرقدس و نقش‌جهان سپری می‌کنند، ولی آقایان هنوز ماجرا را به شوخی گرفته و تصور می‌کنند با چند جلسه و نشست تشریفاتی می‌توانند همه کمبودها و نواقص چند دهه را برطرف سازند.
ورزشگاهی که قرار است میزبان بازی‌های آسیایی سرخابی‌ها باشد به دلیل آتش گرفتن پست برق در تاریکی فرو رفت و چند مصدوم هم به جای گذاشت. در مجموعه انقلاب هم آنقدر نور زمین تنیس کم بود که تنیسورهای خارجی حاضر نشدند فینال را برگزار کنند و راهی جز نیمه‌کاره ماندن بازی وجود نداشت. از یک طرف میزبانی‌های پرسپولیس، استقلال و تیم‌ملی فوتبال در خطر است و از طرف دیگر تنیس، والیبال و سایر رشته‌ها نیز نگران از دست دادن میزبانی‌ها آینده هستند. تمامی این نگرانی‌ها به مدیریت کلان ورزش برمی‌گردد. نیمه‌کاره ماندن فینال فیوچرز در حالی اتفاق افتاد که مجموعه انقلاب چند زمین تنیس دیگر هم دارد، اما شرکت توسعه و تجهیز آن‌ها را به پیمانکار داده و از این زمین‌ها برای مصارف غیرورزشی استفاده می‌کند! تنها دلیل این مسئله نیز کسب درآمد است و بس. در واقع به همه چیز فکر می‌کنند، الا شأن و اعتبار ورزش و کشورمان. البته این اولین‌بار نیست و در گذشته شاهد بودیم که سالن وزنه‌برداری آزادی را برای برگزاری کنسرت و تئاترهای کمدی اجاره می‌دادند. مسئولیت اکثر مجموعه‌ها و سالن‌های ورزشی کشور سال‌هاست که به شرکت توسعه و تجهیز سپرده شده و مقام بالادست این شرکت نیز وزارت ورزش است.
واقعیت این است که در سال‌های گذشته این شرکت برنامه‌ای برای بازسازی و نوسازی امکانات ورزش کشور انجام نداده و تغییرات مدیریتی نیز عملاً تأثیری در عملکرد آن نداشته است. رئیس شرکت توسعه و تجهیز مستقیماً از سوی وزیر ورزش انتخاب می‌شود و به همین‌خاطر است که وزارتخانه باید پاسخگوی این حجم از سوءمدیریت‌ها باشد. گرفتن میزبانی از فدراسیون‌های جهانی بسیار سخت است، به‌ویژه برای کشورمان که شرایط خاص خود را دارد و به غیر از مسائل ورزشی و داشتن استانداردهای بین‌المللی، عوامل دیگری نیز برای جلب رضایت فدراسیون‌های جهانی وجود دارد. از این‌رو نباید فرصت‌های به دست آمده را به سادگی و به‌خاطر اهمال و سوءمدیریت‌ها از دست بدهیم. خواهشاً سرتان را از زیر برف بیرون بیاورید و بپذیرید با این حجم از بی‌خیالی و بی‌برنامگی عملاً باید قید هرگونه میزبانی بین‌المللی را بزنیم.