به گزارش مشرق، در روزها و هفته‌های گذشته با پدیده عجیبی در باشگاه
استقلال مواجه هستیم تحت عنوان «انتشار اسناد محرمانه باشگاه»! این موضوع ابتدا با لو رفتن تصاویر همه صفحات قرارداد استراماچونی رسماً استارت خورد. در همین ارتباط با مدیرعامل همین مجموعه در سال‌های گذشته حرف زدیم تا دلیل این موضوع، چرایی اش و البته روش جلوگیری از تکرار آن را مورد بررسی قرار بدهیم.
آقای آشتیانی! چه افرادی و با چه نیتی مدارک و اسناد رسمی باشگاه استقلال، حتی نامه‌های محرمانه آن را به بیرون درز می‌دهند؟ آیا این احتمال وجود دارد که به دلیل وضعیت معیشتی بد برخی از کارکنان باشگاه، تعدادی از کارمندان در ازای دریافت مبالغی از برخی رسانه‌ها دست به چنین اقداماتی بزنند؟
این موضوع چند دلیل مختلف می‌تواند داشته باشد که به اعتقاد بنده دلیل اصلی آن به همان افرادی برمی‌گردد که هواداران را تحریک می‌کنند.
دلیل دیگر چه می‌تواند باشد؟
اینکه گفتم بخشی از کار است و بخش دیگر اینکه همواره باید نیروهایی در ساختار باشگاه یا هر نهادی فعالیت کنند که نسبت به اسرار آن مجموعه حس مسئولیت داشته باشند و آن مکان را مانند خانه خود و اسرارش را همچون اسرار خانواده‌شان بدانند. این فرهنگ نه تنها در استقلال بلکه باید در هر باشگاه یا سازمانی نهادینه باشد و افرادی که به چنین اصلی پایبند نیستند را باید به جرم خیانت در امانت بلافاصله کنار گذاشت. کسانی که به خاطر منافع شخصی منافع مجموعه‌شان را زیر پا می‌گذارند لیاقت بودن در آن مجموعه را ندارند.
شما که در استقلال مدیرعامل بوده اید می‌دانید یک نامه برای رسیدن به دست مدیرعامل از دست چند نفر می‌گذرد؟
اگر ما این موضع را از مبدأ پیگیری کنیم ابتدا نویسنده است که آن را به دبیرخانه تحویل می‌دهد و سپس از دبیرخانه به مسئول دفتر و سپس به خود مدیرعامل می‌رسد. این‌طور نیست که یک نامه دست ۲۰ نفر بچرخد. یک احتمال ضعیف هم هست که با درصد کم می‌توان گفت شاید خود نویسنده تمایل داشته باشد متن نامه اش رسانه‌ای شود.
پس می‌توان به‌راحتی این مسیر را رصد کرد؟
حتماً می‌توان فردی که این وسط از نامه عکس گرفته را شناسایی و تنبیه کرد. حتی اگر نامه محرمانه بوده باشد دست مسئول دفتر هم نمی‌رسد و مستقیماً از دبیرخانه به مدیرعامل تحویل می‌شود، اما موضوع انتشار نامه توسط خود نویسنده را هم نباید به راحتی کنار گذاشت و با اینکه احتمالش کم است ولی قابل تعمق هم می‌تواند باشد. البته من معتقدم موارد مهم را می‌توان رودررو نشست و بیان کرد و نیازی به نامه‌نگاری نیست.
اما شاید موردی باشد که نویسنده عمداً می‌خواهد به صورت مکتوب در اسناد باشگاه باقی بماند؟
به هر حال این نقیصه کاملاً روشن و واضح است.
اگر شما مدیرعامل بودید در این باره چه می‌کردید؟
در همان اولین موردی که با چنین موضوعی مواجه می‌شدم تک‌تک افراد مرتبط با نگارش تا دریافت و تحویل به مدیریت را رصد می‌کردم.
آقای آشتیانی! چه افرادی و با چه نیتی مدارک و اسناد رسمی باشگاه استقلال، حتی نامه‌های محرمانه آن را به بیرون درز می‌دهند؟ آیا این احتمال وجود دارد که به دلیل وضعیت معیشتی بد برخی از کارکنان باشگاه، تعدادی از کارمندان در ازای دریافت مبالغی از برخی رسانه‌ها دست به چنین اقداماتی بزنند؟
این موضوع چند دلیل مختلف می‌تواند داشته باشد که به اعتقاد بنده دلیل اصلی آن به همان افرادی برمی‌گردد که هواداران را تحریک می‌کنند.
دلیل دیگر چه می‌تواند باشد؟
اینکه گفتم بخشی از کار است و بخش دیگر اینکه همواره باید نیروهایی در ساختار باشگاه یا هر نهادی فعالیت کنند که نسبت به اسرار آن مجموعه حس مسئولیت داشته باشند و آن مکان را مانند خانه خود و اسرارش را همچون اسرار خانواده‌شان بدانند. این فرهنگ نه تنها در استقلال بلکه باید در هر باشگاه یا سازمانی نهادینه باشد و افرادی که به چنین اصلی پایبند نیستند را باید به جرم خیانت در امانت بلافاصله کنار گذاشت. کسانی که به خاطر منافع شخصی منافع مجموعه‌شان را زیر پا می‌گذارند لیاقت بودن در آن مجموعه را ندارند.
بیشتر بخوانید:
شما که در استقلال مدیرعامل بوده اید می‌دانید یک نامه برای رسیدن به دست مدیرعامل از دست چند نفر می‌گذرد؟
اگر ما این موضع را از مبدأ پیگیری کنیم ابتدا نویسنده است که آن را به دبیرخانه تحویل می‌دهد و سپس از دبیرخانه به مسئول دفتر و سپس به خود مدیرعامل می‌رسد. این‌طور نیست که یک نامه دست ۲۰ نفر بچرخد. یک احتمال ضعیف هم هست که با درصد کم می‌توان گفت شاید خود نویسنده تمایل داشته باشد متن نامه اش رسانه‌ای شود.
پس می‌توان به‌راحتی این مسیر را رصد کرد؟
حتماً می‌توان فردی که این وسط از نامه عکس گرفته را شناسایی و تنبیه کرد. حتی اگر نامه محرمانه بوده باشد دست مسئول دفتر هم نمی‌رسد و مستقیماً از دبیرخانه به مدیرعامل تحویل می‌شود، اما موضوع انتشار نامه توسط خود نویسنده را هم نباید به راحتی کنار گذاشت و با اینکه احتمالش کم است ولی قابل تعمق هم می‌تواند باشد. البته من معتقدم موارد مهم را می‌توان رودررو نشست و بیان کرد و نیازی به نامه‌نگاری نیست.
اما شاید موردی باشد که نویسنده عمداً می‌خواهد به صورت مکتوب در اسناد باشگاه باقی بماند؟
به هر حال این نقیصه کاملاً روشن و واضح است.
اگر شما مدیرعامل بودید در این باره چه می‌کردید؟
در همان اولین موردی که با چنین موضوعی مواجه می‌شدم تک‌تک افراد مرتبط با نگارش تا دریافت و تحویل به مدیریت را رصد می‌کردم.
