سرویس ورزش مشرق – از شامگاه روز شنبه که قهر سرمربی ایتالیایی استقلال استارت خورد و خیلی ها متوجه دلخوری اش از مسئولان باشگاه شدند، تا صبح روز دوشنبه که طرفداران این تیم خیابان منتهی به ساختمان باشگاه را محلی برای بیان اعتراض های خود یافتند، شرایط به گونه ای پیش رفت که گویی بحرانی عظیم در سطح ملی برای کشور ایجاد شده است.
وقتی اسامی دولتمردان، نمایندگان مجلس، سفیر ایتالیا و وزرای ورزش و امور خارجه را در حاشیه یک قهر عادی بین یک مربی با تیمی باشگاهی می بینیم متوجه می شویم گاهی حساسیت طرفداران فوتبال نسبت به برخی مسایل یا افراد تا آنجا پیش می رود که حتی ممکن است لطماتی جبران ناپذیر را به دنبال داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
"پرچم قرمز" سرمربی استقلال را از ایران فراری داد
استراماچونی برگردد هم استقلال دیگر تیم نمی‌شود!
بی‌عزتی فوتبال ایران ارمغان مشترک وزیر و رئیس
تصاویری که از مقابل ساختمان باشگاه استقلال مخابره می شد مشخص می کرد خشم و نفرت عده ای هوادار، گاهی ممکن است تا چه کجا پیش برود. هادی مباشری، معاونت اجرایی باشگاه استقلال که در تصمیمات کلان این مجموعه کمترین یا حتی هیچ نقشی نداشته و تنها مجری دستورات مدیران بالا دستی اش است همین دو ماه پیش تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت. او وقتی برای عبور از بین جمعیت با مردم همکلام شد تا به آنها تسلی خاطر بدهد که مشکل برطرف می شود مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
باز هم باید مانند اتفاقات تلخ استادیوم غدیر و یا تختی خوزستان فقط خدا را شکر کنیم که حادثه ناگواری رخ نداد. وگرنه در آن شلوغی هر اتفاقی محتمل بود. درب ساختمان از جا درآمد و مشخص نبود اگر نیروی حراست باشگاه درصدد ممانعت از ورود مردم برمی آمد چه حوادث دیگری بوقوع می پیوست.
با مرور حساسیت های اینچنینی در زمینه اعتراض مردم به حفظ خارجی ها در هر دو باشگاه سرخابی پایتخت به اضافه باز شدن هر ماهه پرونده های بدهی دلاری به خارجی هایی که در لیگ برتر شاغل می شوند مشخص می کند علاوه بر تحریم مالی و بانکی آمریکا علیه ایران، هنوز فرهنگ به کارگیری خارجی ها در فوتبال کشور به درستی آموزش داده نشده و یا اراده ای برای یادگیری اش نیست.
پرسپولیسی ها هنوز فراموش نکرده اند در پرونده "ژوزه" سرمربی پرتغالی شان در دوران مدیرعاملی رویانیان چه بلایی بر سر تیم شان آمد و لطماتش تا فینال لیگ قهرمانان آسیا هم گریبان این تیم را رها نکرد. مارک ویلموتس، برانکو، عادل شیحی، توزی، بودیمیر، پروپیچ، بازیکنان اوکراینی پرسپولیس و... نمونه هایی بسیار که هر کدام بنا به دلایلی به ایران آمده و باز بنابه دلایلی از ایران رفتند و تنها دردسر و جبران خسارت های مالی شان برای باشگاه و از آن مهمتر طرفداران تیم ها باقی ماند. دایره ای از اشتباهات تکراری و مشابه که در اکثر باشگاه ها نمونه هایش به وفور یافت می شوند و اراده ای برای درس گرفتن از این ماجرا نیست که نیست!
این اشتباهات که خسارات سنگینی را بر پیکره ورزش و نظام باشگاهداری ایران وارد می کند تنها بُعد مالی ندارد بلکه بُعد دیگرش هم ضعیف شدن جایگاه ورزش ملی کشورمان در سطح بین المللی را در پی دارد. چهره فوتبال ایران از روز یکشنبه که استراماچونی تهران را به قصد بازگشت به رم ترک کرد بارها مخدوش شد. تا جایی که شبکه های مخالف و معاند ضمن پوشش لحظه به لحظه این موضوع عادی، با برقراری تماس با این مربی، بلافاصله نقاط ضعف یک فرد در اداره باشگاه استقلال را به مجموعه ساختار نظام جمهوری اسلامی نزدیک کرده و در نهایت با بافتن آسمان و ریسمان به هم، چهره ای ناتوان، درمانده با مدیرانی نالایق را از ایران برای جهان به نمایش می گذارند. این داستان همچنین بازتاب گسترده ای هم در رسانه های ایتالیا داشت.
شبکه BBC که در روزهای حضور کارلوس کی روش در رأس تیم ملی و مشکلاتی که با فدراسیون فوتبال مان داشت سراغ این مربی رفته و مصاحبه ای حضوری را با او ترتیب داده بود باز هم فرصت طلبی اش را در پرونده استراماچونی ثابت کرد و از گافی که به هر دلیل مدیریت باشگاه استقلال داده بود آتو گرفت و با ربط دادن آن به تحریم و FATF تلاش کرد چهره ای ناتوان از مدیریت ورزش در کشورمان را به نمایش بگذارد!
به راستی فوتبال ما تا این حد نیازمند ورود خارجی هاست؟ اگر بله، یکبار برای همیشه با بکارگیری حقوقدانان ورزشی که فقط به فکر مصلحت کشور و باشگاه متبوعه شان باشند، نه جیب خود و مدیران شان، با مقررات صحیح سراغ خارجی ها برویم و اگر نه، از همین امروز ورود هر خارجی به فوتبال، اعم از بازیکن یا مربی را قدغن کنیم تا شاید از این طریق معضلات مرتبط با این مسایل به پایان برسد. قطعا می توان بدون مربی و بازیکن خارجی هم دست بر زانوی جوانان ایرانی زده و به راهمان ادامه دهیم.
گرچه باز هم می شنویم پس از غائله ویلموتس و ضرر میلیون دلاری فدراسیون مهدی تاج در پرونده ای شکست خورده، بار دیگر عده ای فرصت طلب برای دریافت حق دلالی در حال التماس برای به خدمت گیری یک مربی خارجی دیگر به جای ویلموتس هستند! گروهی که تنها به فکر جیب شان هستند و هرگز دلشان برای سرمایه و آبروی مملکت شان نسوخته و نمی سوزد!
