به گزارش مشرق، شاید مشهور ترین تصویر آخرین فینال آسیا در ورزشگاه آزادی پیش از مسابقه دیشب لحظه ای بود که ناصر حجازی بعد از هدر رفتن موقعیت گل توسط علی موسوی تعارف را کنار گذاشت و سیگار خود را روشن کرد.
روشن کردن سیگار توسط مربیان، کار چندان معمولی در فوتبال نیست و اگرچه قبل تر مربیانی مانند کرایوف و هاپل با استفاده از سیگار استرس خود را کم می کردند اما سرمربی استقلالی ها در مهم ترین بازی عمرش پس از هدر رفتن پی در پی فرصت ها توسط بازیکنان راهی جز پناه بردن به سیگار مارلبرو مخفی شده در جیب کتش نداشت.
این استیصال روز گذشته به شکلی متفاوت در ورزشگاه آزادی و باز هم برابر یک تیم ژاپنی تکرار شد. در حالیکه پرسپولیس یک نیمه 90 دقیقه برای جبران دو گل خورده مقابل کاشیما فرصت داشت، کاری که ناصر حجازی در نیمه 45 دقیقه برابر جوبیلو موفق به انجام آن نشد اگرچه استقلال کاملا شایسته پیروزی مقابل حریف شرق آسیایی بود و تنها به واسطه بی دقتی مهاجمان دست آبی ها از این جام کوتاه ماند. مساله ای که البته در باره پرسپولیس کمی متفاوت بود. اگرچه پرسپولیسی ها هنوز فکر می کنند اگر مهاجم این تیم در بازی رفت فرصت صد در صدی دقایق ابتدایی را هدر نمی داد، سرنوشت این جام شکل دیگری رقم می خورد.
ژاپنی ها پیش از این نیز چنین ماجراجویی در تهران انجام داده بودند و با جوبیلو ایواتا 10 اردیبهشت 1378 داغ بزرگی بر دل فوتبال ایران و اسطوره استقلال، ناصر حجازی در آزادی گذاشتند. روزی که جوبیلو از حداقل موقعیت خود، دو گل و استقلال از موقعیت های پر تعداد خود یک گل ساخت تا حجازی بزرگ، مهم ترین جام دوران ورزشی خود را در خانه از دست بدهد.
تاریخ تکرار شد؛ با جزییات
ورزشگاه آزادی مملو از تماشاگر؛ از آن دیدارهایی که ناظران مسابقه راهی جز گزارش over crowding ندارند و جریمه برای فوتبال ایران قطعی است اما هیچکس از این موضوع ناراحت نیست. ورزشگاه مملو از تماشاگر از ساعاتی قبل مانند دیدار اردیبهشت 78 پر شده و همه می خواهند یک جشن بزرگ برگزار کنند.
در این جمع البته هستند کسانی که با توجه به نتیجه دیدار رفت، از بازگشت مطمئن نیستند اما یک مربی بزرگ روی نیمکت و کارهای بزرگ تکراری حتی نا امیدترین ها را هم به 90 دقیقه امیدوار کرده است.
استقلال حجازی نیز شرایطی مشابه همین موضوع را داشت؛ آبی ها در نیمه اول نبرد با جوبیلو که بر خلاف نیمه اول بازی پرسپولیس و کاشیما، 45 دقیقه بود برابر حریف خود با 2 گل شکست خوردند و کار به نیمه دوم کشیده شد. نیمه دومی که برای حجازی و برانکو، بی ثمر بود.
هر دو سرمربی اما یک مرحله قبل با کامبک، به فینال رسیده بودند؛ کامبک با گل های سیامک نعمتی و موسوی برابر السد و دالیان آخرین امید در قلب آنهایی بود که نگران بازگشت بودند.
استیصال از جنس ناصر در تن برانکو
حجازی هر چند ده روز بعد از این دیدار از استقلال رفت و همان زمان نیز صحبت ها از خیانت در تیم او شنیده می شد و مجبور شد در دیدار فینال دروازه بان شماره یک خود را نیمکت نشین کند اما برانکو در این دیدار مشکل دیگری داشت؛ او بازیکنی برای تغییر در ترکیب نداشت و هر آنچه در تمرین و رختکن خود داشت، All In کرد تا قرمزها با همه توان به میدان بروند.
شاید بهترین تعبیر برای تیم برانکو یک جمله غیر رسمی باشد؛ زور پرسپولیس نرسید!
استیصال برانکو به ویژه در نیمه دوم وقتی انرژی در نیمکت برای تزریق به تیم نداشت، شبیه آن لحظاتی بود که موسوی و اکبرپور در فینال توپ ها را به آسمان می کوبیدند و حجازی این دقایق را تنها با سیگار خود می توانست تقسیم کند و حاجیلو و منزوی و هیچ دستیاری روی نیمکت برای او آرامبخش نبودند.
حسرت را به امارات نبرید!
قهرمان نشدن در لیگ قهرمانان آسیا، حالا بیش از 20 سال قدمت دارد و جامی که آخرین مرتبه فیروز کریمی بالا برد، حالا در یک قدمی دستان حجازی، بوناچیچ، ابراهیم زاده و برانکو از فوتبال این قاپیده شده است.
بعد از همه حسرت های لحظه آخری فوتبال ایران، حالا نگاه ها به کی روش و تیم ملی او در امارات است تا شاید این حسرت دنباله دار در فوتبال ایران به پایان برسد و یکی از بهترین نسل های فوتبال ایران، جام قهرمانی آسیایی را بالای سر ببرد. جامی که از دستان کاپیتان سید جلال، محرم نویدکیا و جواد زرینچه دور ماند حالا هدف اول کاپیتان شجاعی است.
