به گزارش مشرق، وزارت وزرش و جوانان در اقدامی شایسته جذب بازیکن و مربی خارجی را برای دو باشگاه پرسپولیس و استقلال ممنوع اعلام کرد. ممنوعیتی که اگرچه بسیار دیر اعمال شد اما بازهم مانعی بزرگ برای به تاراج رفتن بیت المال و سرمایه کشور است. با تمام انتقادهایی که به عملکرد وزارت ورزش وارد است اما در این مورد بخصوص می توان از این دستور العمل دفاع کرد و حتی انتظار داشت که به سایر تیم های دولتی و شبه دولتی فوتبال کشور تسری پیدا کند.
فقط در همین 4 سال اخیر چندین و چند پرونده شکایت بازیکن و مربی خارجی علیه پرسپولیس و استقلال به ثبت رسیده است؛ از برانکو و کالدرون گرفته تا وینفرد شفر. حضور بازیکنان بی کیفیت خارجی هم که خود داستان مفصلی است. از حضور بازیکنان اوکراینی و مهاجم پا به سن گذاشته کروات گرفته تا نومایر آلمانی و ال حاجی گرو و ... بازیکنان بی خاصیتی که برخی حتی 90 دقیقه هم بازی نکردند اما باید دستمزدشان را به حکم فیفا، تمام و کمال دریافت کنند. برخی از آنها دستمزدی معادل 10 میلیون تومان در دقیقه دریافت کرده اند!
ظاهرا این ممنوعیت قرار است از سوی فدراسیون برای برخی دیگر از باشگاه های بدهکار فوتبال ایران نیز اعمال شود. اتفاقی که اگر اجرایی شود، می توان به حفظ و توسعه سرمایه های مالی و انسانی خود در فوتبال امیدوار باشیم. بسیاری از کارشناسان دلسوز فوتبال ایران نیز ممنوعیت جذب خارجی ها برای سرخابی ها را دستورالعملی کارشناسانه و کاملا قانونی دانستند.
بیشتر بخوانید:
بعضی فوتبالیست‌های خارجی فقط خوب تخمه می‌شکستند
از سویی دیگر اما هستند افرادی از داخل فوتبال که این قانون به مذاقشان خوش نیامده و سعی کردند در مصاحبه هایشان به شکل های مختلف بر صادرکنندگان این دستورالعمل بتازند. یکی از فعالان این حوزه حتی مدعی شد که ممنوعیت جذب بازیکنان خارجی باعث افزایش 5 برابری دستمزد بازیکنان ایرانی خواهد شد؛ ادعایی به غایت احساسی، بی مبنا و مبتنی بر عدم محاسبه درست.
ادعاهای عجیب برای بازگشت خارجی ها!
این پیش بینی بسیار عجیب است زیرا وقتی باشگاه های ما حتی برای گذران خرج روزمره خود هم با مشکلات مالی فراوانی مواجهند، از کجا می خواهند هزاران دلار به استخدام مربی و بازیکن خارجی اختصاص بدهند؟ همین باشگاه ها که مدام از مشکلات اقتصادی می نالند، چطور می خواهند دستمزد بازیکن ایرانی را 5 برابر افزایش بدهند؟ آیا غیر از این است که قراردادها توسط مدیران عامل باشگاه ها امضا می شود؟ چگونه یک مدیرعامل راضی می شود هزینه های باشگاهش را 5 برابر کند؛ آن هم به بهانه ممنوعیت جذب خارجی ها؟ مبنای طرح چنین ادعایی چیست؛ وقتی این طرح قرار است موجب گردش نخبگان و مقابله با دلالی در فوتبال شود؟
از سوی دیگر، وزارتخانه های صمت و نفت نیز باید به باشگاه های زیر مجموعه خود دستور بدهند که سقفی برای پرداخت دستمزد مربیان و بازیکنان تیم خود قرار بدهند. در این صورت چگونه این فوتبال با یک دستور العل صحیح و فراگیر، پنج برابر گرانتر خواهد شد؟ سوالی که افراد مدعی بایستی بدان پاسخ بدهند.
ناراضیان پروژه مقابله با تاراج بیت المال
در حال حاضر افرادی که به نوعی به شبکه های دلالی و جذب بازیکنان خارجی مرتبط هستند یا از جذب بازیکن و مربی خارجی سود کلان می برند، از این دستورالعمل ناراحتند. آنهایی که با این ممنوعیت منافعشان قطع شده و دیگر نمی توانند حق ترانسفرهای چند ده هزار دلاری از بیت المال به جیب بزنند، مشخص است که مقابله این ممنوعیت صف آرایی می کنند و این قانون را برنمی تابند. نتیجه این موضوع نیز ایجاد کمپین رسانه ای و تحریک افکار عمومی جهت جلوگیری در از بین رفتن منافع و حیاط خلوتشان.
اشخاصی که با یک امضا و یا یک تلفن سود کلان از انتقال بازیکنان بی کیفیت خارجی می برند، مشخص است که نمی توانند این دستورالعمل را تحمل کنند و مقابل آن جبهه گیری خواهند کرد؛ وگرنه هیچ عقل سلیمی نمی گوید وقتی کشور و باشگاه های ورزشی ما در تنگنای اقتصادی هستند، به سراغ بازیکنان بنجل خارجی بروند. ریشه یابی مخالفت با این تصمیم منطقی و درست که بایستی به تمام فوتبال کشور تسری پیدا کند، در رسیدن به سرشبکه های دلالی و واسطه گری غیرقانونی و ناسالم، کمک شایانی می کند. فقط باید کمی دقیق و عمیق به ماجرا نگاه کنید تا بسیاری از دست های پنهان، آشکار شود.
