به گزارش مشرق، لئوناردو پادوانی، بازیکن برزیلی سال‌های نه چندان دور تیم‌های مختلف ایرانی است که توسط تیم فولاد به فوتبال ایران معرفی شد. او سپس به نفت تهران، سپاهان اصفهان و در پایان به تیم آبی‌های پایتخت پیوست. تیمی که آخرین ایستگاه فوتبالی این مدافع بود.
به گزارش ایسنا، پادو در فصل ۲۰۱۲ به تیم فولاد خوزستان پیوست و پس از دو فصل حضور موفق راهی تیم الریان قطرشد. وی در سال ۲۰۱۴ مجددا به ایران بازگشت و با تیم نفت تهران قرارداد امضا کرد. پادوانی سال بعد نیز در تیم سپاهان اصفهان توپ زد و در نهایت در سال ۲۰۱۶ توانست نظر مربیان استقلالی را به خود جذب کند و راهی این تیم پر طرفدار پایتخت شود تا روزهای خاطره انگیزی را در استقلال تجربه کند. البته او یک روز بسیار تلخ را هم تجربه کرد، روزی که پایان دنیای فوتبالی او بود و پادو را مجبور به خداحافظی با رشته مورد علاقه اش کرد.
این بازیکن با اخلاق و با کیفیت برزیلی در سال ۹۶ در بازی استقلال تهران مقابل فولاد خوزستان در اهواز، روی توپ ارسالی با آرمین سهرابیان دیگر بازیکن استقلال سر به سر شد که این اتفاق منجر به مصدومیت شدید او شد. مصدومیتی که آسیب نخاعی را برای این فوتبالیست در پی داشت و او حالا با ویلچر روز خود را به شب می رساند.
با پادوانی بازیکن سابق تیم فولاد گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:
*آقای پادوانی باتوجه به حضور موفق در فولاد، از این حضور و تجربه قهرمانی با این تیم بگویید.
تیم فولاد در قلب من، جایگاه ویژه ای دارد. این باشگاه خوزستانی بود که درهای ورود به فوتبال ایران را به روی من باز کرد. من با فولاد قهرمان ایران شدم و در استادیوم مملو از تماشاگر فولاد حس می کردم که هواداران فولادی چقدر تیم‌شان را دوست دارند. تا امروز از طرف هواداران این تیم پیام دریافت می‌کنم. فولاد برای همیشه در قلب من می‌ماند و برایم تیم بسیار ارزشمندی است.
*استعدادهای فوتبالی خوزستان را چطور دیدید؟
خوزستان یک قطب در استعداد فوتبالی است و جای تعجب ندارد که مردم این استان می‌گویند "خوزستان برزیلته". در آن زمانی که من در فولاد بازی می کردم، کارها در باشگاه بسیار خوب انجام می‌شد اما نمی‌دانم امروز این روند چطور پیش می‌رود. باشگاه فولاد خوزستان ساختار و امکانات فوق‌العاده‌ای دارد و با این وجود هر فوتبالیستی که احساس کند یک استعداد جدید است، می تواند در این باشگاه خوزستانی بازی کند. نکته مهم باشگاه فولاد این است که تیم اصلی یا بزرگسالان آن از تیم‌های بالانشین لیگ برتر ایران به شمار می‌رود و برای کسب عناوینی که باعث جذب هواداران به ورزشگاه می‌شود، می‌جنگد تا از این‌رو جوانان باشگاه را به تلاش و کوشش برای رسیدن به جایگاه های بهتر ترغیب کند.
*بازیکنان برزیلی خوبی در این سال‌ها در فوتبال ایران شاغل بوده‌اند. آن‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اخیرا بازیکنان برزیلی کمی در ایران فعالیت می‌کنند. البته من بازی‌های لوسیانو پریرا در فولاد را دنبال می‌کنم و با او نیز در ارتباط هستم. پریرا در سال‌های گذشته در ایران بسیار خوب کار کرده و چند رکورد فردی را نیز شکسته است. او توانسته به رشد باشگاه فولاد کمک شایانی کند.
*بازی‌های فولاد در لیگ قهرمانان آسیا و عملکرد این تیم را چطور دیدید؟
در حقیقت باید بگویم فولاد نیاز به ثبات در مربیگری و حفظ بازیکنان خود دارد تا پس از گذشت چند سال در آینده تیم قدرتمندی را تشکیل دهد. فولادی‌ها نه تنها باید برای کسب عنوان در لیگ ایران، بلکه باید برای رسیدن به مقام‌هایی در جام باشگاه های آسیا تلاش کرده و برای رسیدن به آن بجنگند. باشگاهی مانند فولاد که ساختار و امکانات حرفه‌ای دارد، همیشه باید در جایگاه‌های بالا باشد و برای کسب عناوین مختلف تلاش کند.
به نظر من فولاد باید همین ساختار تیمی خود را حفظ کرده و به دنبال جذب بازیکنان جدید و با کیفیت برای تقویت تیم خود در آینده باشند. باید به این موضوع توجه شود که اگر تیمی بازیکنی را از دست می‌دهد، حتما یک بازیکن دیگر در همان سطح فنی را در بازار نقل و انتقالات جستجو و جایگزین کند.
*آقای پادوانی از تجربه حضور در یکی از پرطرفدارترین تیم های پایتخت هم بگویید.
من لحظات خوب و بدی را در استقلال تجربه کردم از برد در دربی پایتخت تا پیروزی مقابل تیم السد قطر در استادیوم مملو از تماشاگر آزادی. اما متاسفانه مصدومیت بدی داشتم که من را از فوتبال حذف کرد.
*بعد از آن مصدومیت برای شما، پیگیری باشگاه استقلال چطور بود؟
بعد از مصدومیت تاکنون هیچ حمایتی از باشگاه استقلال ندارم. آسیب دیدگی من بسیار جدی است که باعث شده روی ویلچر بنشینم. باشگاه استقلال قصد دارد با من تماس بگیرد تا از وضعیت من با خبر شود اما من بسیار ناراحت هستم زیرا زمانی که در استقلال بازی می‌کردم، همیشه به عنوان یک ورزشکار به تعهدات خود عمل کردم ولی در چنین زمان‌هایی (مصدومیت) باشگاه حمایت لازم را از من نمی‌کند.
*روند درمانی شما چطور است و آیا راه درمانی برای آسیب‌دیدگی شما وجود دارد؟
حقیقتا آسیب دیدگی من درمان ناپذیر است. بنابراین شرایط امروز من این است که باید با ویلچر زندگی کنم. هیچ راه درمانی وجود ندارد که من را وادار به راه رفتن مجدد کند. درمان من فیزیوتراپی است که فقط در کیفیت زندگی به من کمک می‌کند. فیزیوتراپی به من کمک می‌کند تا بتوانم روی تحرکات بدنم کنترل داشته باشم و دردهای بدن‌ام را تسکین دهد و به انتقال من از ویلچر به تخت و ماشین کمک می‌کند. این کارها را باید تا آخرین روز زندگی‌ام مکررا انجام دهم.
*وضعیت فعلی باشگاه استقلال را چطور می‌بینید؟
بازیکنانی که در آن زمان در استقلال بازی می‌کردند، همیشه تلاش داشتند که نام استقلال را در اولویت امور قرار دهند. مشکل استقلال مدیریت در داخل این باشگاه است. باشگاهی به بزرگی استقلال باید توسط افرادی اداره شود که فوتبال را می‌فهمند و می‌خواهند این باشگاه رشد کند. مشکلاتی مانند نداشتن کمپ تمرینی مناسب و تاخیر در پرداخت دستمزدها بر دردهای استقلال می‌افزاید و به این دلایل است که این تیم نمی‌تواند به مقامی دست پیدا کند.
*پرونده شکایت شما از باشگاه استقلال به فیفا در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
من در تقابل با استقلال در رابطه با هزینه‌های درمانم به فیفا مراجعه کردم و همان‌طور که می‌دانید من در بازی برای باشگاه آسیب جدی دیدم و اکنون نیز هزینه‌های شخصی که روی ویلچر زندگی می‌کنم بسیار زیاد هستند. هزینه‌هایی مانند فیزیوتراپی، تهیه دارو ، غذا و موارد ریز و درشت دیگر. در حقیقت باشگاه استقلال باید از تلاش برای پرداخت نکردن هزینه‌های من شرم داشته باشد و خیلی بهتر خواهد بود که این باشگاه مبالغ را پرداخت کرده و در صورت نیاز نیز در دسترس باشد.
* درپایان نیز نظرتان درباره فینال جام قهرمانان اروپا که به زودی در کشور پرتغال برگزار خواهد شد، چیست؟
امیدوار هستم که تیم منچسترسیتی با سرمربیگری پپ گواردیولا قهرمان این فصل رقابت‌های جام باشگاه‌های اروپا شود.
